Ik vind het bijzonder. Bijzonder dat zoveel organisaties moeite hebben om te omschrijven wat ze bijzonder maakt. Zelf ben ik voor een nieuw hobby project (dat een boek, app of iets zal worden) op zoek naar bijzondere organisaties. Organisaties die echt in de kern uniek zijn, zoals Schuberg Philips. Een bedrijf dat streeft naar 100% en in dat streven een jaar geen nieuwe klanten heeft aangenomen, eenvoudigweg omdat ze niet meer aan hun eigen kwaliteitsnormen voldeden. Bedrijven die met daden onderstrepen wat ze in woorden belijden en dat ook consequent doorvoeren (dus niet een actie, maar totaal, integraal doorgevoerd beleid).

In vele Linkedin groepen heb ik een oproep gepost en tot op heden nog maar verdomd weinig reacties gehad van organisaties die ook echt bijzonder zijn. Natuurlijk, ik ben mijn standaard kritische zelf, dus de lat licht hoog. Wat me echter het meest opvalt is dat de meeste een soort angst hebben voor hun bijzonderheid.

In de verschillende Linkedin groepen is een van de meest gegeven reacties: mail me anders even. Of bel me op 06-………

Waarom? Dat zou juist moeten zijn wat je NIET wil dat iemand doet. Je zou juist NIET moeten willen dat de discussie uit de openbare ruimte verdwijnt. Dat wil je met negatieve discussies over de kwaliteit van je product of je call centre. Als je de kans krijgt om je eigen uniciteit te tentoonspreiden wil je dat toch juist voor een zo groot mogelijk publiek doen?

Ik vraag me af waar deze angst vandaan komt. Waarom zijn mensen toch zo bang te communiceren via social media. Via Linkedin groepen of zo. Ik snap misschien nog dat je niet te hoog van de toren wilt blazen, zomaar uit het niets, hoe geweldig zijn wij wel niet. Dat is onnederlands.  Echter, dit is een vraag, een verzoek, nu heb je die kans en…. durven we massaal niet.

Waarom kunnen de meeste mensen niet gewoon communiceren met tekst? Zijn we dat verleerd? Hebben de oudere generaties geen schrijven op de basisschool gehad? Ja, het zijn andere media, maar de normale communicatieve omgangsvormen gelden op zich nog steeds.

Ik begrijp het oprecht niet. Bij veel organisaties kan ik het me wel voorstellen. Die zijn gewoon niet bijzonder. Bij andere snap ik de angst ook wel, omdat ze zichzelf heel bijzonder vinden, maar diep in hun hart weten dat het enkel marketingpraat is. Maar als je oprecht overtuigd bent van je eigen uniciteit en bijzonderheid, dan zou je een discussie daarover nooit schuwen en zou je dit juist willen uitdragen, toch?